Pulcinella Pulcinella
119
BLOG

lux

Pulcinella Pulcinella Rozmaitości Obserwuj notkę 6

myśl

jedna z ostatnich malowana powietrzem

żywi gasnącą ciszę chwiejnym akordem światła

litanią oniemiałych: jasnych ust bladych piersi

w kieszonkowym adagio chór śpiących konwalii

śpiewa requiem powiekom

zanim zejdą, powoli,

do szkatułek z zapadnią

Pulcinella
O mnie Pulcinella

przedmiot liryczny // który nie byłeś wcale nadzwyczajny / człowieku z wierszy / wieszany na drewnianym kołku / stawiany w kącie, leżysz na dnie szafy / i czekasz na to nie-wiadomo-co, a czasem / przyjdzie nocą mysz, pogłaszcze wąsem / coś-nie-coś ponadgryza los kukiełki / i tak codziennie i za każdym razem / tak ktoś ci coś ci zrobi z tobą / - dyżurny homo sapiens, rekwizyt - uczestnik // zaprawdę, zaprawdę ci powiem / jesteś poezji / nadzwyczajnie potrzebny

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Rozmaitości